CIBG

Er zijn drie hoofdvragen waar het CIBG het antwoord op heeft:

1. Wie is wie?

Het CIBG beheert verschillende registers die betrekking hebben tot de zorg in Nederland. Zo wordt bij het CIBG het UZI-register gehuisvest. Hiermee wordt de communicatie tussen medisch professionals makkelijker gemaakt. Daarnaast houdt het CIBG bij wie een SVH diploma sociale hygiëne heeft gehaald en beheert het donorregister.

Sinds 2015 houdt het CIBG ook een grote lijst met (online) aanbieders van medicijnen in Nederland bij. Consumenten kunnen hier makkelijk nagaan of ze hun medicijnen bij een betrouwbaar verkooppunt halen.

2. Wie kan wat?

Het CIBG geeft inzicht in wie er zorg verleent in Nederland. Dit doen ze middels het BIG-register. Hierin staat netjes op een rij welke zorgverleners gekwalificeerd zijn voor het werk dat ze doen.

3. Wie mag wat?

Hier komt de controlerende rol van het CIBG in beeld. De organisatie is namelijk ook verantwoordelijk voor het eerlijk organiseren van de zorg. Het CIBG toetst bijvoorbeeld topinkomens in de sector en legt de maximale prijzen van geneesmiddelen vast.

Je kunt het CIBG zien als de hulporganisatie van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). Dit ministerie is verantwoordelijk voor de Nederlandse volksgezondheid. Als onderdeel van deze taakomschrijving maakt het ministerie strenge afspraken met (onder andere) de zorgsector. Het is vervolgens aan het CIBG om te controleren of deze afspraken worden nageleefd.

De controle van het CIBG heeft hoofdzakelijk betrekking tot twee wetten:

1. Wet op de Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg (BIG).

Door de aanname van deze wet werd het verplicht voor zorgverleners om zich te laten registeren in het BIG-register. De wet is bedoeld om patiënten en consumenten te beschermen tegen ondeskundig handelen van ongekwalificeerde zorgverleners. 

2. Wet Kwaliteit, Klachten en Geschillen Zorg (WKKGZ).

Deze wet heeft als doel het verbeteren van de zorg door de patiënt en consument een sterkere positie te geven als het aankomt op klachten. Door deze wet is het makkelijker geworden voor patiënten en zorgpersoneel om missstanden te melden, en worden klachten over zorginstanties openbaar gemaakt.